සඳයි තරුයි අහසින් බහින්න ළඟයි...

අද කියන්න යන්නෙ කතාවේ තවත් එක කොටසක් නෙමේ. ඇත්තටම සඳයි තරුයි කියන්නෙ මම පැහැදිලි අවසානයක් හිතේ තියාගෙන ලියපු කතාවක්. ඒත් මම කතාව ලියන හැටියට ඔයාලටම තේරෙනවා ඇති ඒ කතාව නම් මේ කපේට ඉවර වෙන කතාවක් නොවන බව. මට එක කොටසක් ලියල අනික දාන්න එක්කෝ සති දෙකකින් විතර. එහෙමත් නැත්නම් මාසෙටම එක පාරයි. ඉතින් කතාව කියවන කට්ටිය කතාව මතක් කර ගන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන්, ඒ වගේම ඊට හපන් මට... කලින් කොටස මතක නැතුව ඊළඟ කොටස ලියන්න ගියාම පිස්සු හැදෙනවා අප්පා LLL

මම ලියන මේ කතාව කොටස් දෙකක් අතර දුර සහ එක කතාවකින් විස්තර වෙන ප්‍රමාණයත් එක්ක බැලුවම මේ සම්පූර්ණ කතාව ඉවර කරන්න කොටස් 25කින් වත් පුළුවන් වෙයිද මන්ද L ... 30ක් විතර වෙන්නත් පුළුවන්. ලියනවයි කියල ඉතින් ඔය හැටි ලියන්නත් බෑ අප්පා... කොච්චර කල් යයිද කොටස් 30ක් ලියන්න JJJ

මේක ලියන්න තියෙන කම්මැලිකමටම කීපාරක්‌ නම් මම කතාව නවත්තන්න හැදුවාද? කොහෙද ඉතින් ඔයාලත් එක්ක බෑනේ. නවත්තන්න දුන්නෙම නෑනේ. J පස්සෙ ඉතින් මටත් හිතුණා ආසාවෙන් පෙරුම් පුරලා පුරලා ලියන්න ගත්තු කතාව අතරමඟ දාල යන එක හොඳ නෑ කියල L.. ඒ නිසාමයි ඔයාලගේ ඉල්ලීම උඩ කොටස් 9 වෙනකල් ලිව්වෙ.

කොටස් කතාවක් ලියනවා කියන එක මට නම් හරි අමාරු වැඩක් අයියෝ....ඊට වඩා අත්දැකීමක්,කවියක්, නිසදැසක්, කාලීන ලිපියක්, කෙටි කතාවක් ලියාගෙන ඉන්න එක සැපයි වගේ.. ඉතින් මම හිතුවා කොයි විදියකට හරි මේ කතාව ඉවර කරන්නම ඕන කියල.

ඒ නිසා තව එක කොටසකින් හෝ දෙකකින් මේ සම්පූර්ණ කතාවම ඉවර කරනවා. නැවත කොටස් කතා ලියන්නට සිහිනෙන් වත් නොසිතමි. JJJ හැබැයි පොඩි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. කතාව ඉවර කරන්න යන්නෙ ඔයාලා මෙතෙක් කතාවේ කියවපු තරූෂි, සඳුනිල් චරිත දෙකේ නම් වලින් නෙමේ. ඔයාලට, මට, අපි හැමෝටම හොඳින් හුරු පුරුදු “ඔයා” ,“මම” කියන වචන වලින්.... JJJ

ඉතින් ළමා...යි, මොකද කියන්නෙ? “ඔයාගෙයි-මගෙයි” කතාවට නිමාවක් දෙමු ද?

කතාවේ අවසානය... හැකි ඉක්මණින් ලියනවා... කියවන්න ලෑස්ති වෙලා ඉන්න.... J