~~~සඳයි තරුයි~~~ 8 කොටස

අද පොඩි වෙනසක් කරන්න හිතුණා. කතාවේ සාරාංශයක් පහල දැම්මා. සම්පුර්ණ කතාවම කියවන්න කැමති අයට මේ ලින්ක් වලින් කතාව කියවන්නත් පුළුවනි.

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 1 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~2 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 3 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 4 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 5 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 6 කොටස

~~~ සඳයි තරුයි ~~~ 7 කොටස

මෙතෙක් කතාව...

        තරූෂි මාස කිහිපයකින් අනතුරුව උසස් පෙළ විභාගයට මුහුණ දෙන සිසුවියකි. මවගේ, පියාගේ සහ සොයුරන් දෙදෙනාගේ ආදරය හා රැකවරණය මැද වැඩෙන ඈ සතුව පංති නායිකාව ලෙස පැටවී ඇති කාර්ය භාර්යයද අති මහත්ය. මේ අතර අහම්බෙන් ෆේස්බුක් හරහා හඳුනා ගන්නා සඳුනිල් නමැති පිරිමි ළමයෙකු ඇගේ ආදරය බලාපොරොත්තු වෙයි. අධ්‍යාපන කටයුතු හා සඳුනිල් අතර දෙලොවක තනිවන ඇය මේ සඳහා තම අතිජාත මිතුරිය වන මල්කිගේ උදව් බලාපොරොත්තු වෙයි. දිනක් රාත්‍රියේ පාඩම් කටයුතු අවසන්ව ජංගම දුරකථනය අතට ගෙන ටික වෙලාවක් ගත වන විටම කාමරය දෙසට කිසිවෙකු එන ශබ්දය ඇසීමෙන් තරූෂි කලබල වෙයි. 

***

අද කතාව එතැන් සිට...

               

"සුදු මැණිකේ, මොකද මෙච්චර රෑ වෙනකල් කාමරේ ලයිට් දාගෙන" 

"නෑ තාත්තේ, මම දැනුයි පාඩම් කරලා ඉවර වුණේ"

"පාඩම් කරලා ඉවර නම් මේ මහ රෑ ෆෝන් ඔබ ඔබා මොකද කරන්නෙ"

කවුද හිතුවෙ තාත්තා එක පාරට කාමරේට කඩා පාත් වෙයි කියල.. කරකවල අතඇරියා වගේ අහපු ප්‍රශ්නෙන් මම හොඳටම බය වුණා. කට උත්තර නෑ.

"මේ රෑ මොකක්ද ඔයාට ෆෝන් එකත් එක්ක තියෙන රාජකාරිය?හෙට පංති ගිහින් ඇවිත් වහාම ෆෝන් එක මගෙ අතට දෙන්න ඕන. තේරුණාද?"

"ඔ..ඔ..ඔව් තාත්තේ" ඇස් දෙකෙන් එළියට පනින්න ඔන්න මෙන්න තිබ්බ කඳුළු කැට ඇස් ඇතුළෙම හිර

කරගෙන මම කිව්වා.

දැන් ඉතින් ඒ ගැන කල්පනා කරල වැඩක් නෑ.තාත්තා කිව්වොත් කිව්වා. දෙන්නම වෙනවා. හෙට දවස ඇතුළත මොනාහරි කරගන්න පුළුවන්ද කියල බලමුකො.එහෙම හිත හිතම මම ඇඳේ හාන්සි වුණා.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"මොකද බං මූණ නිකං සත පහ කරගෙන?"

"මොකුත් නෑ බං"

මල්කි අහපු ප්‍රශ්නෙට මම උත්තර දුන්නෙ තරහින් වගේ. ඒත් ඉතින් මගෙ ප්‍රශ්නෙට ඒකි පළි නෑනේ.

"තරූ, උඹ මොකක් හරි අවුලක ඉන්න බව මට දැනෙනවා. කියපං මොකක්ද වුණේ?"

"නෑ බං තාත්ත ෆෝන් එක ගන්නයි යන්නෙ"

"මම කිව්ව උඹට පරිස්සම් වෙයන් කියල. කොහෙද ඉතින්?"

"දැන් මං මොකද කරන්නෙ මල්? මම එහෙම අහද්දී මල්කිගේ මූණේ ඇඳුනේ ප්‍රශ්නාර්ථයක්.ටිකක් වෙලා කල්පනා කරපු මල්කි එකපාරටම මෙහෙම කිව්වා.

"උඹ සඳුනිල් කාරයාගෙන් නිකමට අහල බලපන් වැඩිපුර ෆෝන් එකක් තියෙනවද කියල"

"ඔව් නේද? එයාගෙන් අහන්නත් පුළුවන් තමයි. මට මතක් උනෙත් නෑනේ. අපි ඉන්ටර්වල් එකේ මැසේජ් එකක් යවමු. සර්ගෙ කාර් එක පාක් එකට හරවනවා වගේ දැක්කා. දැන් ඒවි."

කලබලයක් නැතිව නිරවුල් මනසකින් දවසේ පාඩම් කටයුතු පටන් ගත්තත් 10.30 පහු වෙච්ච ගමන් ළමයි නොසන්සුන්ව හැසිරෙන්න ගත්තෙ බඩගින්න නිසා.

"එහෙනම් ළමයි 11.05 වෙද්දී පන්තියට එන්න ඕන. ඉන්ටර්වල් එකෙන් පස්සෙ මම කරන්නෙ වී වගාවේ පළිබෝධකයෝ"

සර් ඒක කියල ඉවර වෙන්නත් කලින් ළමයි දඩිබිඩි ගාලා එළියට පනිද්දි සරුත් හිනාවෙවී ස්ටේජ් එකෙන් බැස්සා. අපි හතර දෙනා කෑම පාර්සල් ටිකත් අරගෙන පංතියේ පිටිපස්සට වෙන්න තිබුණ ඩෙස්ක් එකක් ගාවට ගියා. අන්තිම බත් මුලත් ඉවර කරල අත හෝදන්නත්  කලින් නුහුරු වම් අතින්ම මැසේජ් එකක් කෙටුව සඳුනිල්ට.

"Sandunil, me oya gawa wadipura 4n ekak thiyenawanam mata denna puluwanda?"

ලැබෙන ප්‍රතිචාරය කොයික වුණත් ඒකට මුහුණ දෙන්න ලෑස්ති වෙලා යවපු පළවෙනි මැසේජ් එකට හිතුවටත් වඩා ඉක්මණට පිළිතුරු ලැබුණා.

"Ow tharu, ma laga 4n ekak nam thiyenawa. Oyata onada? Ona nam mama eka oyata dennam"

බලාපොරොත්තු නොවුණු පිළිතුරක්... ඒ ලැබුණු පිළිතුරෙන් ගොඩක් සතුටු වුණා මම... සතුටු වෙලා මදි ස්තුති කරන්නත් ඕන.

"Thank you Sandunil,Oyata kawadada eka denna puluwan?"

"Ada nam denna widiyak na tharu. Mama dan maths clz yana gaman. Heta hawasa hambunoth athi neda?"

නිකං හම්බෙන අස්පයගේ දත් ගනින්න යන්නෙ යන්නෙ මොන එහෙකටද?

"Ok. Ehenma heta hawasa chemistry clz arila yana gaman mama 4n eka gannam. Oyata hawasa 5ta withara clz eka gawata enna puluwan ne. Bye. Tc"

"හ්ම්ම්... වැඩේ හරි බං.... හෙට දෙන්නම් කිව්ව..." හෙමින් සීරුවේ මල්කිට එහෙම කිව්වම ඒකි පොඩි හිනාවක්‌ දැම්මා..."

 හවස 2.30ට පංතියෙන් එළියට බහිද්දී ඔළුවට ආවේ තාත්තා. දැන් කොහොමද තාත්තට ෆෝන් එක දෙන්නේ.. සිම් එක තියාගන්නත් ඕන. 

"ඇයි මචෝ මොකක්ද අවුල"

ෆෝන් එක අතේ තියාගෙන බස් එකේ ඩබල් සීට් එකට වෙලා තනියම ඉඳගෙන හිටපු මට මධූ ලඟට ඇවිත් අහනකල් කල්පනාවක් වුණේ නෑ.

"නෑ බං... තාත්ත ෆෝන් එක ඉල්ලනවා.. අර සඳුනිල්...මතකයි නේද? අර මට ෆේස්බුක් එකේ මැසේජ් කලේ..එයා මට ෆෝන් එකක් දෙනව කිව්ව... ඒත් මම කල්පනා කලේ සිම් එක තියාගන්නත් ඕන.. තාත්තට දෙන්නත් ඕන..සිම් එකක් නැතුව දෙන්නත් බෑ නේ.."

"අයියෝ...සිම්පල් ප්ලෑන් එකක්නෙ තරූ... මා ගාව පරණ ඩයලොග් සිම් එකක් තියෙනවා. උඹේ සිම් එක අරන් ඒක දාල දියන් ඕෆ් කරලා..."

"ශික්..මට එහෙම කල්පනාවක් ආවෙ නෑනේ.. ගොඩක් ස්තුතියි කෙල්ලේ..."

පැය එකයි කාලක විතර බස් චාරිකාවකින් පස්සෙ ගෙදර ආපු මම තාත්ත ඉල්ලන්නත් කලින් ෆෝන් එක එයාගේ මේසෙ උඩින් තියල මගෙ කාමරේට ගියා. ගෙදර ගිහින් වෙනද විදියටම ඇඟ හෝදගෙන,රෙදි ටිකත් හෝදලා,කාල හෙට පංති පොත් ටික බලන්න ගත්තා..

"දුවේ...අද චූටි අයියා ස්කයිප් කතා කරනවා කියපු දවස නේද?"

"ආ... ඒ අදද? මට මතකත් නෑ.. හවස 6.30 ට විතර කතා කරමුකෝ එහෙනම්.."

මේ ටිකට සිද්ධ වුණු දේවල් වල හැටියට මේක අමතක වුණු ඒ හැටි පුදුමයක් නෙමෙයි. ගෙදර වැඩට දීල තිබ්බ රසායනික පරිවර්තන කීපයක් කරපු මම හවස තේ බොන්න ගත්තු වෙලේ සුදු අයියා ගෙදර ආවා. 

"ආ.. සුදුපුතා ආවද? ඉන්නකෝ මම පුතාටත් තේ ටිකක් හදන්න"

අම්ම එහෙම කියාගෙන ආයෙමත් කුස්සියට ගියා.. හවසට තේ බොන්න අපි පුරුදු වෙලා තියෙන සිමෙන්ති බංකුව උඩ මා ලඟින්ම සුදු අයියා ඉඳ ගත්තෙ කැම්පස් ගිහින් ඇවිත් ඇඟ හෝදන්නෙත් නැතුවමයි. ඇවිත් බෑග් එක ඇරලා මොකක්ද පාර්සලයක් අරගෙන අත්දෙක පිටිපස්සට කරල හංගගත්තා... 

"කෝ දැන් මගෙ සුදු නංගි ඇස් දෙක පියාගන්න"

"අපෝ මොනාද සුද්දෝ.. ම්ම්ම්... ඔන්න හරි පියාගත්තා.."

"හා... ඔන්න මම කියනකල් ඇස් අරින්න බෑ"

බොරුවට ඇස් වහගෙන වගේ උන්නට එයා කරන දේ මට පෙනුණා.

"හරි, දැන් ඇස් අරින්න"

ඔන්න මගෙ නංගියාට ඉස්සෙල්ලම උපන්දින තෑග්ග මගෙන්..බලන්න හොඳද කියල. දැන් ඉතින් පාර්සලේ ලෙහල බලනකල් මට නිවනක් නෑ.

"ශා... ලස්සන ඇඳුමක්... ඔයා නම් හරිම ස්වීට් සුදු අයියා..උම්ම්මා..."

"දැන් ගිහින් ඕක අම්මටයි මටයි පේන්න ඇඳන් එන්නකෝ.."

උපන්දිනේට තව දවස් පහක් විතර තිබුණත් කලින්ම ලැබුණු තෑග්ගෙන් ගොඩක් සතුටින් උන්නු මට අනිත් ප්‍රශ්න ඔක්කොම මොහොතකට අමතක උණා. මම ඇඳුම ඇඳන් එළියට එද්දී අම්මයි සුදු අයියයි තේ බොනවා.

"මේ බලන්න... ලස්සනයිද?" පොඩි වටයක් එහෙම කැරකිලා ඇඩ් එකක් දාල මම අහද්දී දෙන්නට හිනා.

"ම්ම්ම්ම්... දුවේ ඔයා හරි හැඩයිනෙ මේ ඇඳුමට. සුදු පුතා ගාණට ඇඳුම තෝරලා"

අම්ම එහෙම කියද්දී සුදු අයිය කැට කොණින් හිනා වෙනවා මම දැක්ක. අම්ම දන්නවයි ඕවා.. 

"එහෙනම් අම්මේ අවුරුද්දට රෙදි ගන්න යද්දී ඊළඟ පාර මෙයාව එක්කන් යන්නයි තියෙන්නේ නේද?"

"අනේ මේ මම නම් නෑ ඕවට."එන පොට හොඳ නැති නිසා සුදු අයියා නැගිටලා බෑග් එකත් එල්ලගෙන ගෙට ගියා. තේ එකත් තවම ඉතිරියි..

තාත්තා එන කොට වෙලාව රෑ 7.30ට විතර. එතකොට චූටි අයියා එක්ක අපි කතා කරන්න පටන් අරන් තිබුණේ. 

"තරූ, ඔයා මේ පාර ටර්ම් ටෙස්ට් එකට 75 වඩා ඉහළ හැම සබ්ජෙක්ට් එකටම ලකුණු ගත්තොත් මම ඔයාට අයිපොඩ් එකක් එවනවා"

කියද්දීත් ආසාවෙ බෑ.. මොනා කරන්නද? ටර්ම් ටෙස්ට්...අම්මෝ නෑ නෑ  අයිපොඩ් නැතුවට කමක් නෑ...

"මම ඔයාට බර්ත්ඩේ කාඩ් එකකුයි ප්‍රසන්ට් එකකුයි පෝස්ට් කළා..කොහොමත් එන්න සතියක් වත් යයි.."

එතනින් එහාට මම මොකුත් කතා කරන්න ගියේ නෑ. ටර්ම් ටෙස්ට් එකට පාඩම් කරන්න තියෙන නිසා සුදු අයියට කම්පියුටර් එක වහන්න කියල මම පාඩම් කරන්න ගියා. චූටි අයිය කතා කරපු එකෙන් ෆෝන් එක ගැන අහන්න තාත්තට මතකයක් ආවෙත් නෑ.. කාලසටහනක් හදාගෙන පිළිවෙලකට පාඩම් කරන්න පුරුදු වෙලා හිටපු මම කාල බීල වෙනද වෙලාව වෙනකල්ම පාඩම් කරල ඇඳට ගියා...

හෙට අළුත් දවසක්...

***

හෙට.. සඳුනිල්ගෙයි තරූෂිගෙයි පළමු මුහුණට මුහුණ මුණගැසීම... මොකද වෙන්නේ කියල 9 කොටසින් බලමු...