මළ මඟුලයි !!!

මේ ලිපියෙන් මම කියන්න හදන්නෙ දැනට සතියකට විතර කලින් මට සිද්ද වෙච්ච සිදුවීමක් ගැනයි.

මේ කතාවේ කතා නායකයාට මම නමක් දානවා සිරිපාල කියලා. ඇත්ත නම නම් නෙමෙයි.(ඇත්තටම ඇත්ත නම මම දන්නෙත් නෑ..) ඉතින් මේ සිරිපාල පෙනුමින් අවුරුදු හතළිහත් පැනපු මනුස්සයෙක් වගේ. එයා මීට අවුරුදු 10 කට 11 කට විතර උඩදී අපේ ගෙදර වත්තේ පොල් ලී  ඉරන්න ආවා මට මතකයි. ඒ කියන්නේ මම ඉස්කෝලේ 6,7 පන්ති වල ඉන්න කාලේ.. ඒ දවස් වල එයාගේ රස්සාව ඒක. හැඩරුව කියනවා නම් මේ මනුස්සයා මට වඩා මිටි.. සුද්ද සිංහලෙන් කිව්වොත් කොටෙක්.( ඒත් කාගෙවත් ශරීර ලක්ෂණ වලට අපහාස කරන්න මම කැමති නෑ. ඒ නිසා කොටා නොකිය සිරිපාලම කියන්නම්.) ඉතින් ඒ කාලෙදිත් සිරිපාලට වයස 30ත් පැනල වෙන්ටැ. කසාදයක් නම් කොරගෙන තිබුනෙ නෑ හැබැයි. ඒ කාලෙන් පස්සෙ සෑහෙන කාලෙකින් තමා සිරිපාලව මම දැක්කේ. තැපැල් නයින්ටියක ආවෙ. (ඒ කාලෙත් පොඩි බයික් එකක් තමා තිබ්බෙ. ලොකු ඒවා පදින්න බෑනේ ඉතින් එයාට වඩා බයික් එක ලොකුයිනේ.) එතරම් වෙනස් වෙලත් නෑ ඒ විදියම තමා.

ඉතින් මේ කියන දවසෙ ගෙදර උන්නෙ අම්මයි මායි විතරයි. මම ඉතින් පහුගිය ටිකේ ගෙදර වැඩ නේ.. හවස් වරුවේ වැඩ ඉවර කරල දාල කාමරේට වෙලා පොඩ්ඩක් නිවී හැනහිල්ලෙ ඉන්දැද්දී ඇහුණා බයික් එකක පුටු පුටුවක්.. හීං සැරේ ජනේලෙන් බැලුව කවුද කියල. බැලින්නම් සිරිපාල!!! අම්ම කුස්සිය පැත්තට ගිහින් උන්නෙ.. ඉතින් එයාම කතා කරයිනෙ කියල මාත් කාමරේට වෙලාම උන්නා. සෑහෙන වෙලාවක් ගියා. සෑහෙන වෙලාවක් කිව්වේ පැය බාගයක් විතර.. :) ම්හ්... සිරිපාල යන පාටක් නෑ.. දෙන්නම බර කසු කුසුව.. ඇහෙන්නෙත් නෑ ඇන්ටනාව දැම්මට, දුර වැඩි.... හැබැයි යන්තම් මට පෙනුණා මොනාදෝ ෆොටෝ වගයක් අම්මට පෙන්නනවා. කව්ද දන්නෙ මොනාද කියල. අම්ම එනකල්ම ඉන්න එපැයි අහගන්න. අජිනමොටෝ අපිට මොටෝ කියල මාත් හිටිය ඉතින් බකන්නිලාගෙන ඇඳට වෙලා. ඔන්න මම බලාගෙන හිටපු මොහොත උදාවුණා. සිරිපාල බයිසිමොටෝව ස්ටාට් කොරගෙන ගියා... මම දිව්ව ගෙයි පිටිපස්සට. (අපේ ගෙදර ප්‍රධාන දොර පිටිපස්සෙ දොර වන අතර ඉස්සරහ දොර විශේෂ අවස්ථා වලදී පමණක් විවෘත කරනු ලැබේ.) අම්මා තාම කුස්සියේ.

මම : අම්මේ, සිරිපාල මොකටද ආවෙ?
අම්මා : සිරිපාල දැන් මඟුල් කපුකම් කරනවලුනේ.
මම :  දැන් පොල් ලී ඉරන්නෙ නෑලුද?
අම්මා : ඔව්ලු.. දැන් ඒක නවත්තලලු.
මම : හ්ම්ම්..අනුන්ට කපුකම් කරන්න කලින් ඒ මනුස්සය කසාද බැඳලද?
අම්මා : ගිය අවුරුද්දෙ බැන්දලු ඇටෙන්ඩන්ට් කෙනෙක්ව...
මම : හ්ම්ම්... එහෙමද? ඉතින් මොකෝ මෙහෙ ඇවිත් තියෙන්නෙ?
අම්මා : මඟුලක් කතා කරන්න.
මම : මඟුලක් කතා කරන්න ???? කාටද චූටි අයියටද?
අම්මා : නෑ නෑ ඔයාට...

මම : ඈ... මට????? (බිබී උන්න වතුර ටිකත් හිර උනා වගේ) මට මොන මඟුල්ද අම්මෙ?
අම්මා : මම කිව්වා ඔයා තාම ඉගෙන ගන්නව කියල...
මම : අම්මෝ ඇති යන්තම්. සිරිපාලට පිස්සුද කොහෙද?
අම්මා : ඔයාට කතා කරන්න ආපු කොල්ල බැංකුවෙලු වැඩ, අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ගුරුවරුලු, කෙල්ලට රස්සාවක් ඕන නෑලු, හැබැයි උගත්කම ඕනලු... 
(ඔන්න අම්ම කියපු හෑල්ල)
මම : අනේ මට නම් ඕන නෑ... 
අම්මා : සිරිපාලට ඒ කොල්ලට කෙල්ලෙක් හොයද්දි ඔයාව මතක් උනාලු, ඒ දවස් වල අපේ ගෙදර පොඩි ගෑණු ළමයෙක් උන්න මතකලු, බෞද්ධ අයට විතරලු කපුකම් කරන්නෙත්...
මම : මොනාද අර ෆොටෝ වගයක් පෙන්නුවේ? 
අම්මා : ආහ්, ඒ මනමාලයෝ හොයන්න දීල තියෙන කෙල්ලන්ගෙ ෆොටෝලු. මට පෙන්නුව එක එක වයස් කාන්ඩෙ... වයස 25 කෙල්ලො, 28 කෙල්ලො, 32 කෙල්ලො, 36 කෙල්ලො.. තව 45 කෙල්ලෙකුත් පෙන්නුවා...
මම : අපෝ... 45 ක් ගිහින් බැඳලා මොකටද අප්පා.. ඉතුරු ටිකත් ඔහොම්ම හිටිය නම් ඉවරනේ...

දැන් දෙබස ඉවරයි... :)

කොහොමද සිරිපාලගේ මතකෙ... අවුරුදු 10 කින් වත් දැකල නැති මාව ටාර් ගාල මතක් වෙලා, පුදුමෙ කියන්නෙ  මේ මනුස්සය අහල අම්මගෙන් දැන් මට 22 ක් විතර ඇති නේද කියලත්.. හෆ්ෆේ, මට පුදුම අපේ තාත්තටවත් මගේ වයස මතකද මන්ද... අයියෝ සල්ලි.. මට තවම 22 ක් නෑ...... මේ අවුරුද්දෙ තමා 22 ලබන්නෙ.

ම්ම්ම්.. අවුරුද්දෙ මාස 12 න් ලස්සනම මාසෙ තමා මගේ උපන්දිනේ තියෙන්නෙ.. පුළුවන් නම් කියන්ඩලාකෝ බලන්න....

ඉතින් ඔය සිදුවීම සෑහෙන වෙලාවක් යනකල් කියව කියව හිනා වෙවී උන්න ගෙදර කස්ටිය.. :)