ඕපදූප

දැන් ඔයාලා බලනව ඇති අවුරුද්ද ඉවර වෙන්න පැය ගාණක් තියෙන මේ වෙලාවේ මම මේ ලියන බහුබූතෙ මොකක්ද කියලා..ඇත්තම කියනවා නම්  ලංකාවේ ගොඩාක් දෙනක්ට තියෙන ලෙඩක් මේක.. තමන්ගේ දෙකට වැඩ කොච්චරවත් හොයන්නෙම අනුන් ගැන.. නිකමට හිතල බලන්න ඔයාලගේ ජීවිතේට සම්බන්ධ කොයිතරම් නම් අය ඒ වගේද කියලා.. මට නම් ඒ සම්බන්ධව හොඳ හොඳ අත්දැකීම් තියෙනවා. අනුන්ගේ ඕන කුණු ගොඩක් තමන්ගේ විදියට හිතාගෙන ඒ දේවල් පස්සෙ පන්නන අය ඕන තරම්.


මේ ලඟදි ඒ ලෙවල් ප්‍රථිපල ආවනේ. (මාත් ලිව්වා) ඒ අස්සෙ පහුවදා අපේ අම්මා පන්සලේ බෝධි පුජාවකට යන්න ලෑස්තිය..මම දන්නව ගියොත් පන්සලේ කට්ටියට විස්තර විචාරයක් දෙන්න වෙන බව. මම ගියේ නෑ,අම්මව යැව්වා. ඔය එකෙක්වත් අපේ ගෙදරක ආසාවට ඇවිත් තියෙන උන් නෙමේ. ඒත් හොයන්නෙම අනුන්ගේ වගතුග. මට නම් පේන්න බෑ..බොරුවට පෝයට සුදු රෙදි පොරවාගෙන මහා ලොකුවට සිල් ගන්න නම් යනවා. ඒත් සිල් අරගෙන කරන්නෙත් කේලම් කියන එකම තමා. ඊට වඩා සිල් නොගෙන ගෙදර ඉන්න එක හොඳයිනේ. දැන් කට්ටිය සිල් ගන්න යන්නේ සිල් ගන්න නෙමේ.. යාලුවෝ හම්බෙන්න,එක එකාගේ ඕපාදුප කියවන්න, දවල්ට වළඳලා බුදියන්න.. ඕවට තමා.


 අනිත් කට්ටිය ගුරුවරු. ගියා පාර මම රිසල්ට් කියන්න ඉස්කෝලේ ගියවෙලේ අපිව ගණන් වත් ගත්තේ නෑ එයාලා. මොකද ගියා පාර පුත්තලම් දිස්ත්‍රික්කේ මෙරිට් 10 න් වැඩි හරියක් තිබුනේ අපේ ඉස්කෝලේ.ඉතින් උනුත් එදා ඉස්කෝලේ ඇවිත්.උන් එක්ක හිනා වෙනවා,කතා කරනවා..අපි එක්ක මුනිච්චාවට කට කොනින් හිනා වෙනවා. නිකමට වත් මාව අල්ලාගෙන රිසල්ට් අහල මගේ හිත හැදෙන්න කතා කලේ අපේ බයෝ මිස් විතරයි.එයා මට ඒ දවස් වල ඉඳලම ආදරෙයි. (හිත හැදෙන්න කිව්වට මම ගිය පාර ෆේල් නෑ හරි?) අපේ පන්ති භාර මිස් පවා හරියට කතා කලේ නෑ. මට ගොඩාක් දුක හිතුනා.


මේ පාර රිසල්ට් ආව වෙලේ බයෝ මිස් ඇවිත් තාත්තා හම්බෙන්න මගේ රිසල්ට් අහන්නම. ඒ ගිය බ්‍රහස්පතින්දා .එදා උදේ මට විද්‍යාපීට ලියුම ඇවිත්.මම දන්නේ නෑ.. තාත්තා මිස් ආපු වෙලේ කියලා විද්‍යා පීට වලට ලියුනුත් ඇවිත් තියෙන්නේ යවනවා කියලා.මිස් කිව්වලු "අනේ ඇයි එයාව පීට යවන්නේ කැම්පස් යවන්න. එය දක්ෂ ළමයෙක්නේ" කියලා..( ඕක මම නෙමේ කිව්වේ අපේ බයෝ මිස්..නැත්නම් කියයි මම අතින් දා ගත්තු එකක් කියලා) ඔන්න ඊයේ මම පන්ති ඇරිලා ඇවිත් නිදාගෙන ඉන්නකොට හවස ගෙදරට කෝල් එකක් ආවා. මම නෙමේ ගත්තේ අම්මා. අම්මා මට කතා කළා. මම හෙලෝ කිව්වම ගියේ මෙහෙම දෙබසක්

මම : හෙලෝ
කෝලර් : හෙලෝ මම මිස් කතා කරන්නෙ.
මම : ආහ් බයෝ මිස් ද?
කෝලර් :  නෑ මම ශාන්ති මිස් කතා කරන්නෙ. කොහොමද රිසල්ට්?
මම : මගේ ### මිස්.
කෝලර් : රෑන්ක් එක කියද?
මම : ### මිස්
කෝලර් : ඉසෙඩ් එක කියද?
(දැන් මෙයා දානවා ඒ ගැන පුර්ණ විමර්ශනයක්. මාත් ඉතින් මොන උනත් අවුරුදු 2 ක් පන්තිභාරව උන්න මිස්නේ කියලා මාත් කතා කළා)
මම : මගේ 0.#### මිස්.
කෝලර් : අනිත් අයගේ කොහොමද? තව කාගේද දන්නේ?
(මාත් ඉතින් දන්න කට්ටියකගේ රිසල්ට් ටිකක් කියලා දැම්මා)
මෙන්න මිස් එක පාරටම "හා එහෙනම් තියන්නම්" කියලා කෝල් එක කට් කරපි.

මට ඉතින් ශෝක් ඒවා මතක් උනා. මිස් නේ .. මාත් "හා මිස්" කියලා තිබ්බා...

ඔන්න ඔහොමයි එයාලගේ හැටි. මට තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නේ අපේ ගෙදර නම්බර් එක මිස්ට කොහොමද අහු උනේ කියලා. මම දැනුවත්ව නම් කවදාවත් මිස්ට දීල නෑ. ඉතින් හොර වැඩක් වත් කල හැකිය, ගෙදරට කිව්වොත් එහෙම දැකලා..එයාට ඕන කරන ඔක්කොම හොයාගෙන හෙමීට ශේප් එකේ කතාව අවසන් කළා.. නිකමට දැක්කම හිනා වෙන්නෙත් නැති සයිස්.ඒකට විතරක් මාව මතක් වෙලා..අනේ මෙහෙමත් ගුරුවරු.


මේ දෙවෙනි සීන් එක.

අපේ පවුලේ කට්ටිය හැම අවුරුද්දෙම එකතු වෙලා ට්‍රිප් එකක් යනවා. මේ පාරත් ගියා. ගියේ කතරගම පැත්තේ.. කිරි වෙහෙර, කතරගම දේවාලේ, දෙවුන්දර දේවාලේ, යාල,....... ම්ම්ම්ම් තව කැස්බෑ අභිජනන මද්‍යස්ථානයක් බලන්නත් ගියා. දවස් 3 යි. ගියේ අපේ අම්මගේ පවුලේ සහෝදරයන් සහ ඒ පවුල් වල කට්ටිය. රෝස බස් එකක් ගියේ. ඔක්කොම සීට් ෆුල්. වැඩේ කියන්නේ දවස් 3 ගමනේ දවස් 2 ක් ම මම ජම්පින් සීට්. කොන්ද රිදුන නොසෑහෙන්න. ඒත් කාටවත් කරදර කරන්න අකමැති නිසා මම මගේ පාඩුවේ ඒකට වෙලා උන්නා.. එකට සෙට් වෙලා ගියාට මොකෝ කට්ටිය අතරේ එක එක විරසක. හැබැයි කවුරුත් එළිපිට පනාව දාගෙන තමා. නැති තැන කපනවා. ඒ අයත් කල්පනා කරන්න ඕන තමන් නැති තැන අනිත් අයත් මෙහෙම කරනවා ඇති නේද කියලා. සමහරු සීට් වලට රණ්ඩු. අනේ මන්ද සංසාරේ.... මැරෙද්දි අරන් යන්නය.. එක නැන්ද කෙනෙක් තව නැන්ද කෙනෙක් එක්ක තරහා වෙලා එයා ඉන්න සීට් එක ගාව යන්නත් බෑ කිව්වා.. පින් අතේ වැඩකටයි අපි ආවේ. කිරිවෙහෙරට දානයක් දෙන්න සිල් ඇත්තන්ට. ඒකට මහන්සිවෙලා වැඩ කරපු නැන්දලා හොරට වැඩ කරපු නැන්ද කෙනෙක්ට ඇනුම් පද කියනවා. අනේ මන්ද ඔක්කොමල වෙස් මූණු දාගෙන ඉන්නෙ .. බොරූ සොබ්බෙට හිනා වෙන්න.. උඩින් හකුරු යටින් කතුරු. මොනා උනත් ඔය සෙට් එකම අපේ තාත්තට කෙසේ වෙතත් අම්මට නම් හරි ආදරෙයි. මොකද අපේ අම්මා හරි අහිංසකයි. කාවවත් බිඳවන විදියෙ දේවල් කියන්නේ නෑ එයා කොච්චර හිතේ තද කරන් හිටියත්. (මට තමා පොඩ්ඩක් එහෙන් මෙහෙන් සැර වැර දාන්නේ.)

ගිහින් ආවට පස්සෙත් කට්ටිය අප්සෙට්. ඉතින් ඔහොම හිත නරක් කරගන්න ට්‍රිප් යන්න ඕනය..අපේ ලොකු අය්ය තමා සුපිරි කතාව කිව්වේ. ඕකට කියන්නේ "ඇනුවල් ගොසිප් ට්‍රිප්" ලු. ඇත්තම තමා. ඒ නිසාම එයයි අක්කයි බබාලා 2 යි අපි යන ට්‍රිප් වලට එන්නේ නෑ පුරුද්දක් වශයෙන්.


ඔන්න තව පොඩි කතා කෑල්ලක්. අපේ අම්මගේ බාලම මල්ලිගේ දුවලා ගියෙත් මගේ ඉස්කොලෙටම තමා. දවසක් අම්මා මගෙන් කව්දෝ මන්ද මිස් කෙනෙක් ගැන අහනවා.. මම ඉතින් එයාව දන්නෙ නෑ. මම කිව්වා "මම දන්නෙ නෑ එහෙම කෙනෙක්" කියලා. ඒ ගමන අම්මා කියනවා " ඔයා ඉස්කෝලේ ඉඳල ඉස්කෝලේ මිස් කෙනෙක් වත් දන්නෙ නෑනේ. අර නංගිගෙන් ඇහුවනම් කියයි"කියලා.. (ඉතින් එයාල දන්නව කියලා ඒ තරම් ෂුවර් නම් එයාලගෙන්ම අහගන්න එපැයි. මගෙන් අහන්නෙ? මම නොදන්නවයි ඒ දෙන්න ගැන.. ඕපාදුප මලු) අම්මට මාත් එක්ක තරහා. මම කිව්වා "මට ඒ මිස් කවුරු උනත් වැඩක් නෑනේ එයාගෙන්" කියලා.


අනේ මන්ද ඇයි මේ තරම් මිනිස්සු අනුන්ගේ දේවල් හොයන්න පන්නන්නේ? තමුන්ගේ පාඩුවේ වැඩක් බලාගෙන පැත්තකට වෙලා ඉන්න බැරි ඇයි? දැන් ඔයාලා හිතනවද දන්නෙ නෑ මේක ලියන එකීට පිස්සු කියලා අපිටත් පිස්සු යැ කියලා.. මේ මගේ හිත කියන දේ.. ඔයාලා හිතන දේට පහලින් ඉඩ තියෙනවා..

එහෙනම් කට්ටියටම 2012 අවුරුද්ද කිරියෙන් පැණියෙන් ඉතිරෙන, බත බුලතින් සරු, සියලු පැතුම් ඉටුවන, වාසනාවන්ත අවුරුද්දක් වේවා කියලා මගේ ඉත සිතින්ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. අලුත් අවුරුද්දේ ආයෙත් හම්බෙමු. ගිහින් එන්නම්. කට්ටියටම ජය වේවා!!