~~~සඳයි තරුයි~~~ 6 කොටස

අදත් කතාව පටන් ගන්නයි යන්නේ.... 

ඉතින්, කලින් කොටස් කියවපු නැති අය, කතාව අමතක අය සහ අළුතින් මේ පැත්තට ආපු අයට තමා මේක... 

~~~සඳයි තරුයි ~~~ 1 කොටස  

~~~සඳයි තරුයි~~~ 2 කොටස 

~~~සඳයි තරුයි ~~~ 3 කොටස

~~~සඳයි තරුයි ~~~ 4 කොටස 

~~~සඳයි තරුයි~~~ 5 කොටස

 කියවල ඉවර නම් ඔන්න අද කතාවත් බලන්නකෝ... 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" Tharu, pansal giyada?"

කවුද කියලා බැලින්නම් සඳුනිල්... දැන් දැන් මා ගැන අවධානය වැඩි වගේ. බුරුලක් දෙන්නත් බෑ කරේ නගින්න එයි ඊට පස්සේ..

"Ow dear danui awe. Good night. Budu Saranai"

ඉක්මණට ඒකෙන් ගැළවෙන්න ඕන නිසා මම එහෙම යැව්වා..

පෙබරවාරි මාසේ මුල් කාලයේ පටන් ගත්තු යාළුකම දිගින් දිගටම වර්ධනය වුණා මිසක් අඩු වුණේ නම් නෑ.. සඳුනිල් ගණිත අංශයෙනුත් මම විද්‍යා අංශයෙනුත් ඉගෙනීම් කළ නිසා වෙලාව ලැබෙන හැටියට කතා කරන්නත් එයින් වැඩි කොටසක් එදිනෙදා කෙරෙන පාඩම් වැඩ කටයුතු ගැනත් කතා කරන්න අපි යොමු වුණේ නිතැතින්මයි.

නොදැනීම කාලය ගෙවිලා මාර්තු මාසයත් උදා වුණා.. විභාගය අත ළඟටම ඇවිත් බව හොඳටම තේරුණේ අයැදුම්පත් දාන්න ඉස්කෝලෙට එන්න කියපු දවසේ.

"පිස්සු නැටුවා මදැයි දැන්. තව මාස 4 යි තියෙන්නෙ මොනා කරන්නත්"

ජයනි එහෙම කිව්වෙ අත්සන් කරලා ලැබ් එකෙන් එළියට එන ගමන්. කවුරුත් එතනින් එහාට දෙයක් නොකියා නිහඬ උණේ පිස්සු නටපු නැති කෙනෙක් එතන නැති නිසා.

"මේ තරූ, අපි හතර දෙනා ඉස්කෝලෙ එන්න ඕන නෑ කියනකල්ම එමුද? ගෙදර ඉන්නවට වඩා මොකක් හරි වැඩක් කෙරෙනවනේ.."

මල් මගේ මූණ දිහා බලං එහෙම කිව්වා. ඒ යෝජනාවට අනිත් දෙන්නත් කැමති වුණා. 

කොහොම උණත් 80% බලලා ඉවර වුණ දවසෙන් පස්සේ ළමයි ඉස්කෝලෙ එන එක අඩු වෙන බව ගුරුවරු හොඳින්ම දන ගෙන හිටියත් අන්තිම වෙනකල් ඉස්කෝලෙ ගිය අයට මොනවා හරි දෙයක් කියල දෙන්න එයාල උත්සහ කළා.

මාර්තු මාසේ එක බ්‍රහස්පතින්දාවක බස් එකේ පංති ඇරිලා එන ගමන් ෆෝන් එකෙන් සඳුනිල් එක්ක අනම් මනං විකාර මැසේජ්කර කර  ආපු මම සඳුනිල් ගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.

"දැන් බැරිවෙලාවත් මේ බස් එකෙන් බැහැලා පාර පනින්න ඉද්දි මාව හැප්පුනොත් එහෙම?"

 ටිකක් වෙලා යනකල් කිසිම රිප්ලයි එකක් ආවේ නෑ. මිස් කෝල් කළොත් මටමනේ නෝන්ඩිය.. රිප්ලයි කරනකල්ම උන්නා. 

"එහෙම වුණොත් මාත් මැරෙනවා"

මගේ ඇඟ සීතල වෙලා ගියා. මෙයා අහවල් එකකකටද මැරෙන්න හදන්නේ? අහන්නත් බෑ. ඒත් අහනකල් හිතට සැනසීමකුත් නෑ.. මොනා හිතුවත් කමක් නෑ. මම අහනවා

"ඇයි ඒ? ඔයා මොකටද මම නිසා මැරෙන්නේ? ඔයා මට කැමතිද?"

සාමාන්‍යයෙන් කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක්ගෙන් එහෙම අහන්නේ නැති උණත් සඳුනිල් හිතේ තද කරගෙන මට නොකියා ඉන්න දෙය කටින්ම අල්ලගන්නයි මට ඕන උණේ..

"හයියෝ.. මේ මනුස්සයට මැසේජ් එකක් දැම්මාම හැට හුටහමාරක් වෙලා බලං ඉන්න එපැයි රිප්ලයි කරනකල්.. "

මම තනියම එහෙම කියා ගත්තේ බස් එකෙන් බහින්න කිට්ටු වෙලා වත් ප්‍රශ්නෙට පිළිතුරක් නොලැබුණ නිසා. 

"සමහර විට මම එක පාරට එහෙම අහපු එකෙන් එයා ෂොක් උනාද දන්නේ නෑ"

බස් එකෙන් බැහැලා පුංචි පාර දිගේ ඉදිරියට ඇදෙන ගමන් මම කල්පනා කළා. ගෙදර ගිහින් ඇඟ සෝදගෙන බත් කනකල් වත් මැසේජ් එකක් ආවෙ නෑ. 

ෆෝන් එක පැත්තකින් තියලා මම පාඩම් කළා. පංතියේ උගන්නපු පාඩම.. කාර්මික රසායනය - සෝඩියම් කාබනේට් නිෂ්පාදනය... ගැලීම් සටහන් ගහගෙන වගු ගහගෙන පොත් පෙරලගෙන මේසෙ උඩ එකම කැඳ හැලියක් වෙලා. රෑට නිදා ගන්න වෙලාව එනකල්ම ෆෝන් එක ගැන මතක් නොකර ඉන්න ඕන කියලා හිතට තදින් අණ කරපු නිසා පාඩම් කරපු දේවල් හොඳින් ඔළුවට ගියා.

අම්මා ළඟට ඇවිත් මට කිරි කෝපි කෝප්පයක් දීලා ඔළුව අත ගාලා ගියා. 

"වෙලාව 11.30 යි. තරූ, ඔයා හෙට ඉස්කෝලෙ යන්නේ නැද්ද? ගිහින් නිදාගෙන පාන්දර නැගිටලා පාඩම් කරන්න දරුවෝ"

කිරි කෝපි කෝප්පේ බීලා ඉවර වෙලා පැය බාගෙකින් විතර අම්ම කියනව මට ඇහුණා.

"හා අම්මේ, මම මේ නිදා ගන්න තමා යන්නේ" පුටුවෙන් නැගිටලා ෆෝන් එකත අරගෙන දත් බුරුසුව අනික් අතට අරගෙන නාන කාමරයට යන ගමන් මම අම්මට උත්තර දුන්නා.

දොර වහපු ගමන් ෆෝන් එකේ මැසේජ් එකක් තියෙනවද කියලා බලන්න හැදුවත් කරුමෙට ඒකෙ බැට්රි බැහැලා.. දැන් ඉතින් මොනා කරන්නද? දත් මැදලා නිදා ගන්නවා මිසක්.. නැත්නම් මේ මහ රෑ ෆෝන් චාජ් කරන්න ගිහින් මට අම්මගෙන් අහගන්න වෙනවා බුදු ෂුවර්...

මේ වෙනකොට මල් එක්කවත් සඳුනිල් ගැන නොකියා ඉන්න මම උත්සහ කළේ මම පාඩම් වැඩකටයුතු අවුල් කරගනී කියලා ඒකි මට බනින්න ගන්න බව හොඳටම දන්න නිසා. ඒත් හෙට පාන්දර නැගිටලා ෆෝන් එක චාජර් එකට ගහලා ඇවිත් තියෙන මැසේජ් එක අනුව ඒ විදිය වෙනස් කරන්න වෙයිද කියලා හිතට දැනුණා...

බැරිවෙලාවත් සඳුනිල් මට කැමතියි කියලා තිබ්බොත් එහෙම??? ඒක මතක් වෙලා හීනියට දාඩියත් දැම්ම...

"ඉක්මන් කොටයිලු"

තවත්  ඒ දේවල් කල්පනා කරනවා කියන්නේ මගේ නින්දට තියෙන කාලේ අඩු වෙන එකනේ.. මම ඒ ඔක්කොම දේවල් මොහොතකට අමතක කරලා ඇඳට ගියේ වැඩි වෙලාවක් වෙහෙස කරපු මගේ ඇස් දෙක වගේම මගේ මොළේට හොඳ විවේකයක් දෙන අරමුණින්...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

පහුවදා පාන්දර 4.30 වෙද්දී නැගිට්ට මම ෆෝන් එක චාජ් වෙන්න තියලා ඔන් කලාම දැක්කේ මිස් කෝල් ඇලර්ට්ස් ගොඩාක් .... ඒ ඔක්කොම සඳුනිල් ගෙන්.. මැසේජ් 3ක් 4ක් ඇවිත් තිබ්බත් ඉස්සෙල්ලම එවපු මැසේජ් එක විතරයි මට බලන්න මතක් තිබ්බේ.. 

"Ow tharu, mama oyata godak kamathi. Oya nathi unoth mata mona weida danne na"

කලින් දේවල් ගැන ඔක්කොම විස්තර කියලා තිබ්බ මට බොරුවක් කියන්න කිසිම හේතුවක් එයාට නැති උණත් ඒක ඇත්තක් කියලා පිළිගන්න මගේ හිත අදීමදි කළා. අඩු ගානේ රිප්ලයි එකක් යවන්නත් හිතුණේ නෑ.. ඉස්කෝලෙ ගිහින් මේ ගැන මල් එක්කවත් කතා කරන්න ඕන කියලා මගේ හිත නිදහස් කරගත්තු මම කිරි වීදුරුව බොන ගමන් පාඩම් පොත් ටික අතට ගත්තා..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

බෑ බෑ ලියන්න බෑ කියලා හිතපු කතාව අද ලිව්වා.. පොඩ්ඩයි වගේද මන්දා සමාවෙන්ඩ ඈ...

ඊළඟට මොකද උණේ කියලා 7 කොටසින් බලමු. !!!

ප.ලි - පහුගිය ටිකේම මට මම ෆලෝ කරන බ්ලොග් පැත්තේ එන්න බැරි උනා.. තරහ වෙන්න එපා යාළුවනේ.. ඉඩක් ලද සැණින් මම ඔයාල බලල යන්න එනවා....