සැරිසැරීම

විඩාපත් ගත සුසුම් ලන විට

 දුරු ගමනෙ හුදකලාවේ...

කවුළුවෙන් එන සිහිල් පවන් රොදට

වසඟ වී නටන අකීකරු කෙහෙරැල්ල

ගෙනෙයි මුවගට සිනා කැන් ළපටි ...

මොහොතකට පහව ගිය විඩාවේ

ඇසිල්ලකින් සිත දුවන අතීතය....

සිතින් පොඩි එකෙකු වී මා

අම්මාගේ ඇකයේ උණුහුමට තුරුල් වී....

ගොසින් ආයෙමි පුංචි සවාරියකුත්

දැහැනින් මිදී එළඹි කළ ලොවට පියවි

ශේෂ විය මගේ නෙත් මායිමේ

පුංචිම පුංචි සීතල එක

කඳුළු බිංදුවක්...

යළි නොඑන හුරුබුහුටි කාලේ 

සිතින් විතරයි පෙනෙන්නේ...

**********