කෙමිස්ට්‍රි පාඩම

අද ඉස්කෝලේ කතාවක් කියන්නයි යන්නෙ මම... ඉස්කෝලේ කිව්වට ඉස්කෝලෙම නෙමේ,ඉස්කෝලේ යන කාලේ වෙච්ච එකක්... මේකෙ ප්‍රධාන චරිත දෙකයි. මමයි මගේ යාළුවයි. එයාගේ නම සඳලි... දැන් ඉතින් සඳලි කවුද කියලත් කියලම හිටියනම් තමා හොඳ..

සඳලි කියන්නෙ මම එක වසරෙදිම අඳුර ගත්තු යාලුවෙක්. ඒ දවස් වල ඉඳන්ම චිත්‍ර අඳින්න, නටන්න, සිංදු කියන්න මේ හැම එකකටම එයා දක්ෂයි. ඉතින් ඒ වෙද්දි මගේ හොඳම යාළුවා සඳලි නෙමේ උණත් ගොඩාක් හොඳ යාලුවෙක් වෙලා තමා හිටියේ. 5 වසරෙ ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් වෙලා ලොකු පැත්තට යද්දි අපි දෙන්න පන්ති දෙකකට වැටුණේ. එයා D මම F ..(ලොකු පැත්තයි පොඩි පැත්තයි වෙන් උනේ මහා පාරෙන්. දැන් නම් ගුවන් පාලමකුත් තියෙනවා) 11 වසරට වෙනකල් අපි දෙන්න මුණ ගැහුණේ අතිරේක විෂයකට කරපු Commerce ඉගෙන ගනිද්දි විතරමයි. යටගිය අපේ යාළුකම ආයෙත් අලුත් වුණේ සාමාන්‍ය පෙළ ඉවර වෙලා උසස් පෙළට ආවම අපි දෙන්නම එක පන්තියට අහු වුණ නිසයි....

සඳලි කියන්නෙ සුදු බෝලෙ වගේ ලස්සනම ලස්සන කෙල්ලක්. දකින ඕන කෙනෙක්ට ආපහු හැරිල බලන්න තරම් හිතෙන ලස්සන කෙල්ලෙක්. කොල්ලො සෑහෙන්න ඒකිට කෙළ හල හල උන්නත් ඒ හැම බලාපොරොත්තුවක්ම කඩ වුණේ ඒකි O/L පන්තියෙදීම කොල්ලෙක් එක්ක යාලු උන එකෙන්. (තාම ඒකම තමා) සඳා හිනා වෙද්දිත් හරිම සිරියාවයි.

2009 අවුරුද්දෙ මුල හරියේ.. ඒ කියන්නෙ ජනවාරි අග තරම් සඳලි අපේ ගෙදර නැවතිලා පාඩම් කරන්න ආවා. (2009 කියන්නෙ මම විභාගෙ කරපු අවුරුද්ද) අපි දෙන්නම එකම මට්ටමේ වගේ තමා උන්නේ.. ඉතින් විභාගෙට ඇඩ්මිෂන් දෙනකල්ම අපි දෙන්න පාඩම් කලේ අපේ ගෙදර.. එයාලගෙ ගෙදර පාඩම් කරන්නත් අමාරුලු.. මොට්ටිසෝරි යන නංගි බබෙකුත් හිටියනෙ.

ඒ දවස් වල අපි ඉස්කෝලෙ ඇරිල ආවෙ බස් එකේ. ආයේ බස් එකෙන් බැහැලත් පයින් විනාඩි 10ක් විතර ඇවිදින්න තියෙනවා ගෙදර යන්න. ඕන නම් විනාඩි 15 ක් කරන්නත් පුළුවන්. මගේ වේගෙට විනාඩි 10 යි.. කියව කියව එන්න ගියාම විනාඩි 10 නිකන්ම 15 වෙනවා..ඇවිත් පටාස් ගාල ඇඟ හෝදගෙන පොත් දිග ඇරගෙන දෙන්න හරි හරියට පාඩම්. ෂෝර්ට් නෝට් ගහනවා, එකෙක් අනිකට පාඩම් කරපු එව්ව පාඩම් දෙනවා එක විකාරයයි.. බයෝ නම් කොහොමත් අපි දෙන්නට අවුලක් තිබ්බෙ නෑ. සඳාට අමාරු කෙමිස්ට්‍රි. මට පිකිස්‌.. ඒ විෂයන් දෙකට තමා වැඩි අවධානය දුන්නෙ.

එදා අඟහරුවාදා දවසක්. අපි දෙන්නටම පන්ති නෑ. පුරුදු පරිදි ගෙදර ඇවිත් පාඩම් කරන්න පටන් ගත්තා.මට මතක හැටියට කාබනින රසායනය ෂෝර්ට් නෝට් වගයක් හද හදා උන්නෙ.. ටික ටික හවස් වුණා... රෑටකාල ටික වෙලාවකින් සඳා ඇඳට ගියා ඔලුව රිදෙනවා කියල ... (ආහ්.. කියන්න අමතක උණා කලින්, හැමදාම අම්මගේ කාමරේ නිදියන මට තාවකාලිකව චූටි අයියගෙ කාමරේ ඩබල් ඇඳට ට්‍රාන්සර් එකක් හම්බුණා සඳා නිසා) ඉතිං මම තනියම පාඩම් කලේ..

අපේ අම්ම ඇවිත්

“ඇයි ඒ ළමය ඇඳේ?” කියල ඇහුව.

“එයාගෙ ඔලුව රිදෙනවා කිව්ව” කියල  මම අම්මට කිව්වා.

අම්මා මට කෝපි ගෙනත් දුන්න උණු වතුර බෝතලයක් පුරෝලා.. හූ හූ... සඳාට නෑනෙ කියල මාත් ඉතිං සුට්ට සුට්ට ඇද්ද 12.30 විතර වෙනකල්... ගෙදර කස්ටිය 11 වෙද්දි නිදි... තනියම පාඩම් කරල කම්මැලි කමටත් එක්ක මම පොඩ්ඩක් නිදිත් මතේ උන්නෙ..මෙන්න බොලේ හෙවණැල්ලක් පේනව පාඩම් කරන තැනට.. ටික ටික ලං වෙනව. මට දැන් බයයි බයයි වගේ..ඔන්න ටිකකින් බැලින්නම් සඳා ඇහැරලා !!! ඒ කියන්නෙ මේකි නිදාගෙන තියෙන්නෙ බොරුවට, ඔලුව රදේ කිව්වෙ බොරුවට.. දෙයි සන්තෝ මෙහෙමත් එකියක්.. අච්චර වෙලා ෆෝන් එකෙන් මල් කඩ කඩ ඉඳලා.. රහසින්.. ඇඳට වෙලා. මම අහරෙ පොත් එක්ක ඔට්ටු වෙද්දි.. දැන් මට නම් නිදි මතයි හොඳටම.. මෙයාට එළියට යන්න ඕනලු කතා කරන්න. මළ හත්ඉලව්වයි... මේකි දන්නවයි අපේ ගෙදර දොරවල් වල යතුරු, අගුලු ගැන..

මම ඉතිං කෝකටත් කියල චූටි අයියගෙ කාමරේ ජනේලේ ඇරලා දාල ඒකිව එළියට දාල දොර වැහුව.

“ඉවර උනාම කතා කරහන්”

කියල මම ඇඳේ පොඩ්ඩක් ඇල උනා. ඔන්න පැය බාගයක්/විනාඩි හතලිස් පහකට විතර පස්සෙ මට මොකකින් හරි පාරක් වැදුණා.. මම ගණන් ගත්තේ නෑ. තව ටිකක් වකුටු වෙලා නිදා ගත්තා. ආයෙත් පාරක් අර සන්තෑසියම උණා. ඇස් පොඩි කර කර නැගිට්ටා. අෆ්ෆටසිරි!!! සඳා ජනේලෙ ගාව ඉඳං කොඳුරනවා

“යකෝ ගිහින් දොර ඇරපන් මම එලියෙ”

කියල.. එතකොට තමා නිදි මත පලා ගිහින් වහා සීනි කෝන් එක මීටර් උණේ.. මේකි මට ගහල තියෙන්නෙ ජම්බු ගෙඩියකින්.. :) මම හොරා වගේ සද්ද නොකර ගිහින් පිටිපස්ස දොරේ අගුල්  ඇරලා එක්කන් ආවා කෙල්ලව. ආව ගමන් සඳා ඇඳට වැටුණා. මම ලයිට් එක දාල බැලුවා වෙලාව, පාන්දර එකත් පහු වෙලා. මට දැන් හරි සන්තෝසයි...ලයිට් එක නිමලා මාත් ඇඳේ ඇල උණාට අපි දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්ටවත් නින්ද ගියේ නෑ.. ඒ මදිවට පහුවදා පිකිස්‌ ප්‍රායෝගික පරීක්ෂණයක් ලියාගෙන එන්නත් කිව්ව. ඒක කරල තිබ්බෙත් නෑ අපි.. ඉතිං අපි දෙපල කතා උණා පහුවදා ( නියම විදියට නම් එදා දවසෙ) ඉස්කෝලෙ නොගිහින් ඉන්න. ලයිටුත් නිවාගෙන නිදා ගන්නෙත් නැතුව එලි වෙනකල් කල් මැරුවා.. පාන්දර 5 විතර වෙද්දි අපි දෙන්නම ඇඳෙන් නැගිට්ටා. මම කිව්ව අම්මට අද ඉස්කෝලෙ යන්නෙ නෑ ගෙදර ඉඳං පාඩම් කරනවා කියලා..  අම්ම මොකුත් කිව්වේ නෑ.. අපි හවස 2 විතර වෙනකල් පාඩම් කළා. හවස 3ට අපි දෙන්නටම පන්ති. පංතිත් ගියා වෙලාවට ලෑස්ති වෙලා.


හ්ම්ම්... මේ විදියට පාඩම් කිරීමේ ප්‍රථිපලය වුණේ .... එක්කෝ ඒක ඕන නෑ...

දැන් කස්ටිය කියයි මේක මට උනු වැඩක් කියලා.. පළවෙනි පාර එක්සෑම් කරලා ප්‍රතිපලත් ආවට පස්සෙ තමා දෙයියනේ කියල මට ෆෝන් එකක් අරන් දුන්නේ..

ප.ලි- සඳා දැන් ආයුර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාව හා ශල්‍ය පාටමාලාව  හදාරන පළමු වසර සරසවි කෙල්ලකි.

මගේ යාළුවා පව්නේ.. ඒ නිසා නම නම් මනඃකල්පිතයි...