ශිෂ්‍යත්ව පංතිය

මම ශිෂ්‍යත්ව පංති ගියේ හතර වසර ඉඳං.. අම්ම තමා මාව එක්කන් ගියේ. ගියේ අපේ ඉස්කෝලෙම සර් කෙනෙක් වෙච්ච අනුර සර් ගාවට. මාත් එක්ක එක පංතියේ හිටපු ළමයි වගේම අනිත් පන්ති වල ළමයිනුත් එහා ඉස්කෝලෙ ළමයිනුත් ඒ සර්ගේ පන්තියට ආව.. 


සර්ගෙ අකුරුත් ලස්සනයි.. ඒ කාලේ අපිට උගන්නපු විෂයන් දෙක තමා අභියෝග්‍යතා සහ සමස්ථ විෂය ... පංතියේ මගේ අංකය 12.. පංතිය සිවිලිම් ෂීට් ගහපු එකක්.. දාඩිය දාන්නෙත් නෑ නෙමේ... හැබැයි පුංචි අපිට ඒක එතරම් ගාණක් උනේ නෑ.. හැමෝම ආසාවෙන් ඉගෙන ගත්තා..

බයනු අල් තයනු කෑමට ගිය         කලට

මායනු ලුයනු නැති බව පෙනුණි   මට

ජායානු ඩියනු තම්බා තිබුණි         කෑමට

වීයනු සියනු කර මම ආවෙමි       පිළට 
මේක අපිට උගන්නපු කවියක්.. කෑම වර්ග හොයන්න... 


ඉස්කෝලෙ උගන්නන ගමන් හවස ශිෂ්‍යත්ව පංති කරපු තවත් සර්ලා දෙන්නෙක් හිටියා. ඒ තමා ජයරත්න සරුයි ලයනල් සරුයි..  එයාලගෙ පංති වලටත් ළමයි හිටියෙ නැත්තෙ නෑ.. ඒත් අනුර සර්ට තරම් නෑ.. ඒ අනුර සර්ගෙ කරුණාවන්තකම නිසා වෙන්න ඇති..

හතර වසර අවසාන වාරෙත් ඉවර වෙලා 2000 අවුරුද්දෙ අපි අලුත් පන්තියට ගියා. ඒ වෙනකොට අපේ ඉස්කෝලෙ පොඩි පැත්තට තිබ්බ එකම තට්ටු දෙකේ ගොඩනැගිල්ලෙ තිබ්බ පංති කාමර හතරෙන් එකක් තමා අපිට හම්බුණේ.. පල්ලහෑ තට්ටුවේ ඉඳං නැග්ගම දෙපැත්තට පංති දෙක ගානේ තිබුණේ. අපි 5-E පංතියේ..හෝල් එකේ එක මුල්ලක... අපිට එහා පංතිය C... පඩිපෙලෙන් එහා B, අනිත් මුල්ලෙම A... D පංතියේ කට්ටිය වෙන හෝල් එකක.. අයිනෙ පංතියක් හම්බුණාට සතුටු උණත් ටික දවසකින් සතුට අතුරුදහන් වුනේ හෝල් එකේ උළුවස්ස අස්සේ හිටපු පරවි සංහතිය නිසා... හැමදාම උදේට ඉස්කෝලෙ ඇවිත් ඩෙස්ක සුද්ද කරන්න උණා.. ඒ වෙනකල් පරවියෝ ගැන කිසිම හැඟීමක් නොතිබුණු මට පරවියෝ අප්පිරියම උණා.. 

මට ගොඩක්ම සතුටු හිතුනෙ මගේ ආසම සර් වෙච්ච අනුර සර් අපේ පංති භාර සර් වුණ එකටයි..මම විතරක් නෙමේ පංතියේ ළමයි හැමෝම වගේ  ඒ ගැන සන්තෝසෙන් හිටියේ.... කලින් අවුරුද්දේ ඉඳං පංති ආපු නිසා සර් පංතියේ ළමයි ගොඩ දෙනෙක්ව අඳුරගෙන හිටියෙත්.. ඉඳල හිටල අපිට සැර කලාට කවදාවත් ගැහුවෙ නෑ අත උස්සලා.. ඒ වගේම ළමයිනුත් සර්ට ගොඩාක් ආදරේ කළා. අපේ පංතියේ හැම ළමයම සර්ගේ පංති නාවත් සර් ඒ ළමයින්ව නොසලකා හැරියේ නෑ. ඉස්කෝලෙ හවස පන්තියක් දාල ආදර්ශ ප්‍රශ්න පත්තර කෙරෙව්වා.ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ වෙනකල්ම අපිට උපදෙස් දිදී සර් අපිට හොඳටම ඉගැන්නුවා.. මම වැඩ කරල පෙන්නන්න යද්දි හොඳයි කියල හැමදාම පොතේ ලිව්ව.. මාත් ඉතින් ඒක ගෙදර ගිහින් පෙන්නනවා අගේ කර කර... “මේ.. දැක්කද? අපේ සර් මට හොඳයි කියල ලියලා...”  

පහ වසරට ඇවිත් මාස අටකුත් ගෙවිලා ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙත් ලං උණා. එක සිකුරාදා d ඉස්කෝලෙ ඇරිලා අපි සර්ට වැඳලා කඳුළු ඇස් දෙකේ පුරෝගෙන ගෙදර ගියේ ඉරිදා විභාගෙ නිසා නෙමේ.. අපි ගොඩාක් ආදරේ කරපු අපේ අනුර සර්.. අපිට ගොඩාක් ආදරේ කරපු අපේ අනුර සර් .. අපිව දාල 5-D පන්තිය භාර ගත්තු නිසා.. ඒ පංතිය භාර මිස් පෙන්ෂන් ගත්තු නිසා අපේ සර්ව ඒ පංතියට මාරු කරල.. අපි ඉරිදා විභාගේ ලියල සඳුදා ඉස්කෝලෙ  ආවම අපේ පංතිය භාර ගත්තු අලුත් සර් කවුද කියල බලා ගන්න පුළුවන් උණා. ඒ සර්ගේ නම උපුල්.. ලොකු පැත්තෙ කැඩෙට් පුරුදු කරන සර්.. එයා නම් අපේ අනුර සර් වගේ නෙමේ. ටිකක් විතර වසයි. ඒත් කියන්න තරම් වසකුත් නෑ.. ඒ කාලේ ශෝක්ම වැඩේ තමා එයා 12 ට යනව ලොකු පැත්තට.. 12 ඉඳං කැඩෙට් පුරුදු කරනවලු.. ඉස්සර ඉස්කෝලෙ ඇරියෙ 2ටනෙ. අපිට 2 වෙනකල් කිසි වැඩක්‌ නෑ. සෙල්ලමම තමා. C පංතිය ගාවින් හොර පූසෝ වගේ කට්ටිය මාරු වෙනවා.. පඩිපෙළ බැහැල පිටිපස්සට ගියාම සෙල්ලම් කරන්න නියම ප්ලේස් එක. අපිට ප්‍රධාන සෙල්ලම් දෙකක් තිබුණා.

එකක් තමා සෙරෙප්පු ගැහිල්ල.. ගෑණු ළමයි පිරිමි ළමයි කලවමේ හිටින්න ගොඩවල් දෙකකට බෙදිලා කට්ටියක් රවුම මැද. අනිත් අය වටේට ඉන්නව. ඒ දවස් වල වැඩි හරියක් බාටා සෙරෙප්පු දාපු නිසා    බාටයක් හොයා ගන්නත් ලේසියි. වටේ ඉන්න එක්කෙනෙක් බාටේ විසි කරනවා මැදට. ඇතුලෙ කට්ටිය උඩ පනින්න ඕන. දනිස්සෙන් පහළ වැදුනොත් අවුට්.. ආයේ ඒ බාටේ තව කෙනෙක් අහුලාගෙන ගහනවා.. බේරෙන්න රවුම ඇතුලෙ දුවන්න ඕන...

අනිත් එක සූ.. ඒකෙත් කණ්ඩායම් දෙකයි. එක කණ්ඩායමක කට්ටිය 10 නම් ඒ කට්ටිය එකතු වෙලා නම් 10ක්‌ දාගන්නවා මොන මොනා හරි. ඊට පස්සෙ අනිත් කණ්ඩායමට කියනව නම් ටික.. එයාලා ඉල්ලන නම අයිති කෙනා සූ කියාගෙන අනිත් පැත්තෙ කට්ටිය පුළුවන් තරම් දෙනෙක්ව අල්ලලා ආපහු එන්න ඕන... සූ කියන එක නැවතුනොත් එයා අවුට්.. සූ කියන එක නැවතෙන්නෙත් නැතුව,එහා පැත්තෙ කීප දෙනෙක්ටත් ගහල ආවොත් ගුටි කාපු අය අවුට්.. එහෙම උණාම අරයට තව චාන්ස් දෙකකුත් තියෙනවා.. විරුද්ධ පැත්තෙ අය කරන්න ඕන සූ කියන කෙනාව අල්ලගන එයාලගෙ සීමාව පහු කරන්න නොදී තියාගන්න එක.

ඔන්න අපේ සෙල්ලම්.. ඉතිං ඔය සූ.. (චූ නෙමේ.. සූ) කරන්න ගිහින් අපේ ගවුම් කොච්චර ඉරාගෙන තියෙනවද? සෙරෙප්පු ගැහිල්ලට වඩා කළේ සූ.. ඒක නම් 6 වසරට ආවට පස්සෙත් නිවාඩු වෙලාවට කළා.. 12 වසරේදීත් කළා මතකයි. හැබැයි ගෑණු ළමයි විතරයි.. J J

දවසක් අපි පංතියේ ඔක්කොම ඩෙස්ක පුටු ටික හතර වටේට අයින් කරලා මැද්දෙ ඉඩ හදා ගෙන බෝල ගැහුවා. එදා උපුල් සර් ආවෙ නෑ.. විභාගෙත් ඉවර නිසා වෙන කවුරුත් උගන්නන්න එන්නෙත් නෑ. ඉතිං නිකන්ම ඉන්නත් බැරි නිසා පංතියේ හැමෝගෙම අදහස අනුව තමා බෝල ගහන්න තීරණය කළේ.. එහා පංතියේ ජයරත්න සර් ඩෙස්ක් එකක් උඩ ඉඳගෙන ළමයි එක්ක සිංදු කියනවා.. අපි බෝල ගහනවා... ඒක මොහොතකින් නොහිතපු විදියට එක පාරටම අපේ බෝලේ එහා පංතියට ගියා.. කොහාට වැටුණද අපි දන්නෙ නෑ.. හැබැයි අපි දන්නවා දැන් කෑම ෂුවර්.. ජයරත්න සර් හරි වසයි.ආව කෝටුවක් අරගෙන. දනිස්සට තියල කැඩුවා.. කොල්ලෝ කෙල්ලෝ කාවවත් බැලුවෙ නෑ දීගෙන දීගෙන ගියා ඔක්කොවන්ටම.. ඊට පස්සෙ පංතියේ හ්ම්ම් සද්දයක් නෑ.. එදායින් පස්සෙ කවුරුවත් පංතියේ බෝල ගහමු කිව්වෙ නෑ..

උදා උණා අපි ඇඟිලි ගැන ගැන බලා උන්නු දවස.. ශිෂ්‍යත්වේ ප්‍රතිපල ඇවිදින්.. !!! 2000 අවුරුද්දෙම තමා.. මාසෙ මතක නෑ. එදා උපුල් සර් නෙමේ ආවෙ.. අනුර සර්!!! ඔව්... අපේ ආදරණීය සර්.. පංතියට ආවෙ ප්‍රතිපල සටහන අරගෙන..  අපේ පංතියේ වැඩිම ලකුණ 177 ... පංතියේ දෙවෙනියට වැඩි මගේ... ඉස්කෝලෙන්ම වැඩිම ලකුණ උණේ 178. C පංතියේ පිරිමි ළමයෙක්...

අපි සර් ආපහු යන්න යද්දි දන ගහල වැන්දා.. සර් මෙච්චර ළමයින්ට ආදරේ උණේ අපි පහ වසරෙදි සර්ටත් හිටියා එක වසරෙ විතර මල්ලියෙක්.. ඉතිං තාත්තා කෙනෙක් උණාම ළමයි ගැන දන්නවනේ.. ඒක වෙන්න ඇති.. කොහොමටත් ළමයි නැති අය ළමයි ඉන්න අයට වඩා වසයි කියල මට හිතෙන්නේ.. අපි හත වසරෙදි වගේ තමා ජයරත්න සර් ඉස්කෝලෙම මිස් කෙනෙක් එක්ක යාලු වෙලා බැන්දේ.. දැන් නම් ළමයි දෙන්නෙක්ද කොහෙද ඉන්නව...

ඒ කාලෙ මම ගොඩක්ම ආස උනේ නුවරට.. ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිපල අනුව මම අයදුම් කරපු  ඉස්කෝල වලින් මාව තේරුනේ මහනුවර උසස් බාලිකා විද්‍යාලයට.. ඒකෙ හොස්ටල් නොතිබුණු නිසාත් එහෙ අපේ කවුරුවත් නෑයින් හිටියේ නැති නිසාත් මට යන්න උනේ නෑ.. 


මගේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ ලකුණු අනුව පුත්තලම් දිස්ත්‍රික්කේ 38 වෙනියා බව මම දැක්කෙ අස්වීම් සහතිකේ ගන්න ගියපු වෙලාවේ.. දැනගත්ත කියල වැඩකුත් නෑ ඉතින්.. උසස් පෙළ වගේ ගණන් ගන්නෙත් නෑනේ රෑන්ක් එක.. ඒ කාලෙ ඒ ගැන මම හුඟක් දුකින් හිටියත් දැන් නම් ඒක හොඳයි කියල හිතෙනවා...